De Kift nodigt het publiek uit in een zelf gecreëerd universum, genaamd Bidonville. Het decor is magisch: de zes personages zwerven op een gigantische vuilnisbelt. Het lijkt alsof honderden containers hun lading hebben gelost op een grote berg midden in het bos.
De voorstelling opent met profeet in een geniaal kostuum van bijeengeraapte goedkope producten, waar gelijk de toon mee wordt gezet. De Kift gaat geen verhaal van A tot Z vertellen, maar zal met muziek en tekst ons even meenemen in een wonderlijke, maar vooral grauwe wereld. Zo zien we een mislukte filosoof, die in de vuilnisbelt zijn eigen tuin probeert te bouwen en is er een vrouw met die leeft met de illusie dat zij ooit een kind op de aarde heeft gezet.
Sanne den Hartogh vult de groep fantastisch aan. Moeiteloos weet hij te schakelen tussen een dik aangezette aso en een man die beseft dat het leven in de troep zeker niet zo rooskleurig is als hij doet voorkomen. Met zijn groteske, maar geloofwaardige spel weet hij alle andere spelers in dit enthousiasme mee te trekken. De muziek van de Kift maakt het geheel af. Met flarden teksten en bijzondere muzikale vondsten wordt Bidonville een ongrijpbare, maar interessante spektakel om te aanschouwen. Maar ook vooral een plek waar je zelf nooit hoopt te eindigen.
Tekst: Tim van der Voort
Foto: Cutting Edge/Harold Hulskers
Gezien: 15 juni, Oerol, Terschelling
Lees ook:Tryater en De Kift spelen openingsvoorstelling Oerol
Lees ook:Oerol: Moeremans Ibsen perfect in balans
Lees ook:Oerol: Opening mist wauw-effect
Lees ook:Parade: Joep Onderdelinden gaat met de billen bloot
Lees ook:HELP en een hysterische fan