Papapapadaaaaaaaaaaaaaaa! Luid zingend, een wervelende binnenkomst, groots met glimmende ogen en de armen wijd naar het publiek. Ronald Snijders als quizmaster in zijn One Man Show, voor normale mensen op zaterdag 12 oktober in Bellevue. Hij zingt een lied en belooft ons een vrolijke avond. Het publiek roept ‘Toon Hermans!’
Snijders, gekleed in lichtgrijs kostuum met wit overhemd, licht rossig haar met krullen, een blank gezicht, iets scheve mond doet onmiddellijk denken aan Andre van Duin. Hij speelt met die overeenkomst. Het decor is zwart, met zwarte kruk, een gettoblaster op een tafeltje. De microfoon is zijn gebalde vuist.
We zijn getuige van een show en een televisieopname, het applaus zo laat hij weten komt uit Dronten. De zaal applaudisseert en lacht onophoudelijk om deze vrolijke vent. Zijn absurde twist op showmaster gebied, het te kakken zetten van de kandidaat, zijn buitelende en steeds ingewikkelder en grover wordende taalgrappen: lasbril is de verleden tijd van leesbril, wat als je de uit haalt uit Geluid? Zijn maffe spelletjes als pinguïn vangen.
Sensueel samenzijn
Snijders voert ons mee langs kandidaten, een grootst showballet, Monique de assistente met haar heerlijk lange benen. We leven mee met zijn aanbidding voor deze prachtige vrouw. In de kleedkamer alleen met haar, slechts uitgebeeld door een uitgestoken arm, een gedraaide hand en bewegende vingers, gaat plotseling de telefoon, duidelijk geen onbekende. Van vrolijk lachend publiek verworden we ineens tot voyeurs van een sensueel samenzijn. Hoe redt hij zich hieruit?
Als de telefoon weer gaat, de showmaster zich omkleed, en de lichten uitdoet van de show, wordt duidelijk wie er belde… Podium, publiek en mijn druk fotograferende buurman alles valt op zijn plek.
Lachen.. maar ik voel me niet blij
De voorstelling kent vele lagen. Snijders speelt alle rollen, hij bedient het publiek maar vooral ook de televisiekijker. Tegelijkertijd maakt hij de vele spelletjesprogramma’s, de kandidaten, het voorspelbare van elke show belachelijk, wat het theaterpubliek beantwoordt met veelvuldig lachen. Maar waarom voel ik me thuis gekomen niet blij?
Snijders had het publiek op intelligente wijze gedegradeerd tot klapvee voor een tv-show. Inwisselbaar, anoniem, en als de denkbeeldige camera niet liep, gebeurde er niet veel. Ook het bedankje ‘jullie waren een fantastisch publiek’ ontbrak. Snijders One Man Show schuurt. Au!
Tekst: Janneke Holtslag
Foto: Jaap Reedijk
Gezien: Première 12 oktober, Theater Bellevue, Amsterdam
Lees ook:Lekker belangrijk!
Lees ook:Voorstelling Ivo Niehe in reprise
Lees ook:Erik van Muiswinkel en Olaf Koens te gast in Ouds&Nieuws Show
Lees ook:Joan Nederlof is moeder van Georgina
Lees ook:Bach, Barbie and the Holy Ghost