Charlie Chaplin is een icoon. De componist, producer, regisseur en acteur werd in 1889 in Londen geboren en maakte op 25-jarige leeftijd al zijn eerste film. Binnen een paar jaar werd hij een van de beroemdste en best betaalde acteurs in de wereld. De Engelse acteur Pip Utton kruipt in Charlie in de huid van deze wereldster met zijn onafscheidelijke bolhoed. Want Chaplin is een man met mooie, maar ook heel wat minder mooie kanten.
In Uttons theatermonoloog Charlie staat de man achter de wereldster centraal. Hij switcht geruisloos tussen de oude Charles en de eeuwige jonge creatie met bolhoed en wandelstok. Op het toneel staan drie Chaplins: de oude ietwat verongelijkte, de Chaplin in het midden van zijn succes en natuurlijk de beroemde zwerver. Slingerend door de tijd voeren de Chaplins gesprekken met elkaar. Venijnig, arrogant, onzeker, teleurgesteld, charmant en kwetsbaar: ze draaien rondjes om zichzelf.
Kerstavond. De oude Charles kijkt verbaasd de zaal in en vraagt zich af of hij al die mensen heeft uitgenodigd. Het publiek wordt vergeten en hij herinnert zich belangrijke momenten in zijn leven. Kerstochtend, iedereen slaapt nog, Charles is vijf: hij krijgt een sinaasappel. Zielsgelukkig is hij er mee, zo mooi, zo oranje. “Onvoorstelbaar tegenwoordig” constateert de oude Charles onmiddellijk. En zjoef, Utton heeft weer een andere Chaplin te pakken.
Geen Chaplin zonder film. Op een klein doek wordt hij afgespeeld. Zwart-wit, natuurlijk. Stil, natuurlijk. Toneel en film lopen in elkaar over. Verdwijnt Charlie achter het filmdoek, dan loopt ie ineens in de film. Utton heeft een goeie timing… Net zoals Chaplin zelf. Hij vertelt trots en enigszins verbolgen over een Oscaruitreiking.“Was ik genomineerd voor vier Oscars, creëren ze een speciale Oscar voor mij en krijg ik er maar één. Kan iemand anders ook nog een prijs winnen!” Ook de Lifetime Achievement Award, later in zijn leven, wordt niet gewaardeerd: “Is het dan nu afgelopen?”
Charlie geeft een anekdotisch beeld van het leven van Charles Chaplin en zijn wereldberoemde zwerver-creatie. Utton geeft een genuanceerd beeld van de grote wereldster. En door de combinatie van film en toneel krijgt het publiek beide kanten te zien. Het slot van de voorstelling Chaplin is gelijk aan het slot van een Chaplinfilm. Zwierend loopt onze held het podium af, het witte doek op. De kranten schreven “Charlie has a flop”, maar Uttons voorstelling is alles behalve dat. Een juweeltje.
Tekst: Ester van Aalst
Lees ook:Quasimodo wisselt de rollen om
Lees ook:Van Othello en een blik kattenvoer
Lees ook:Theaterfotografie: Quasimodo
Lees ook:Anna Drijver in ‘Het verhaal van Rain Man’
Lees ook:In de huid van prinses Diana