Het is maandagavond 28 februari 2011. Pia Douwes is nu eens niet op televisie te bewonderen, maar in levende, 46-jarige, lijven en in de huid van Maria Callas. Bijzonder, omdat musicalster Pia Douwes een uitstapje naar het toneel maakt. Ik laat me graag door haar meenemen naar een tijdelijke wereld. Een wereld die me even aan iets anders laat denken dan aan mijn dagelijkse beslommering. Zo ook op deze maandagavond in Breda.
De voorstelling begint met een toneelknecht die eenzaam het podium aan het schoonmaken is. Daarna maakt de pianist zijn vleugel klaar en zet zijn thermoskan weg. Vervolgens komt Maria Callas op. Ik heb de pianist in de voorstelling misschien nog wel het meest gewaardeerd. Daarbij moest ik wel even denken of het nu Kees van Zantwijk was of Hans Liberg, die in de naastgelegen zaal zijn kunsten aan het vertonen was. Mannen met kale hoofden haal ik namelijk nog wel eens door elkaar. Evenals een aantal bekende Nederlanders dat in de zaal zat trouwens. Ik heb duidelijk de afgelopen jaren niet naar het zoeken van Tarzan en Zorro gekeken.
Het licht in de zaal gaat uit. De Master Class begint. Maria Callas doet wat we van haar verwachten in een master class. De eerste noot wordt nog niet gezongen of de eerste interrupties zijn reeds daar. Het stuk begint met veel inbreken in de zangkunsten van Babette Holtman, die als Sophie optreedt. Aan de ene kant veel bewondering voor Douwes, die de teksten vloeiend en overvloedig laat komen. Aan de andere kant hoor ik, ondanks de aankondigingen vooraf, toch graag meer van haar zangkunsten. Dat wordt gelukkig ruimschoot goed gemaakt door de pianist, die een humorvolle rol vervult en met enige regelmaat van zich laat horen. Met de toneelknecht, de pianist, Callas en de studente Sophie wordt het deel tot de pauze gevuld. Daarna bestijgen nog twee verse kandidaten het podium. Maartje Rammeloo als Sharon en Michiel van Lieshout als Tony, beiden zeer vaardig in het operagenre. En dat is te horen ook. Pia zingt, richting het einde, al is het niet veel uiteindelijk eveneens nog een stukkie weg.
Volgens de persteksten speelt Douwes de rol zo ontzettend goed, dat de toeschouwer het gevoel heeft in “Callas’ leven te worden meegezogen”. Of ik zo ver wil gaan, dat denk ik niet. De voorstelling is een aaneenschakeling van oneliners, wijze lessen en anekdotes van deze diva. En daar wordt ook het pijnpunt van deze voorstelling duidelijk. Ondanks dat Douwes dit op een zeer vakkundige wijze haar rol weet te vertolken, weet het overwegend niet te boeien. Haar innerlijke dialogen, die zo fraai werden aangekondigd, spreken niet aan. Zeker niet als deze al prevelend, met een geluidsband ondersteund, en met play back aan het publiek worden voorgeschoteld. Dat komt over als een mislukt duet. Een soort van sterfscene aan het einde van de voorstelling, maakt veel goed. Deze innerlijke dialoog, in een combinatie van praten en zingen, weet het publiek wel te raken.
Het is prachtig om Pia Douwes zo kwetsbaar en dominant op het podium te zien. Zij heeft werkelijk topsport staan bedrijven. En ondanks eerdere kanttekeningen, heb ik het als een mooie voorstelling ervaren en ben ik van mening dat een bezoek aan Master Class zeker aan te bevelen is.
Tekst: Michiel Hoppenbrouwers – foto’s: Roy Beusker
Lees ook:Pia Douwes in toneelstuk over Maria Callas
Lees ook:Nederlands Theater Festival ook in DeLaMar
Lees ook:Theatervoorstelling over klokkenluider Snowden in de maak
Lees ook:Artez biedt nieuwe master Theatre Practices aan
Lees ook:Overleven door de kunst
Ik was erbij tijdens de premiere en vond de voorstelling adembenemend. Ik blijf het toch zeer vermoeiend vinden dat iemand die zelfs een recensie schrijft over iets wat duidelijk een TONEELSTUK is (groter kan het niet op de affiche) toch nog begint te zaniken over het feit dat Pia Douwes te weinig zingt. Dat ook nog als kritiekpunt aanhaalt.
Hokjesgeest in optima forma en voor iemand die een recensie schrijft ook duidelijk een teken van onmacht binnen zijn eigen schrijftalent en inlevingsvermogen. Heel jammer. Ik kan iedereen aanraden deze magische voorstelling te gaan zien. Mijn ochtendblad (AD) beloonde MASTER CLASS met een dik verdiende 4 sterren! Gaat dat zien!
Nou Robert, dat is wel een erg felle reactie. Ik haal juist uit dit stuk tekst dat de schrijver Pia goed vindt en haar graag meer had horen zingen, maar dat hij de aankondigingen ook goed heeft gelezen. Callas is toch ook een zangeres… dus zo verkeerd is die opmerking niet. Het zegt alleen iets over de veelzijdigheid van de hoofdrolspeelster en de persoonlijke wens van de heer Hoppenbrouwers. En je conclusie is overigens hetzelfde… dus ik zie het probleem echt niet.
Steekhoudend recenseren is een vak apart. Daar heeft deze blogger met zijn onevenwichtige verhaal duidelijk geen kaas van gegeten.
Oordeel zelf over Masterclass, en ga die voorstelling zien!