Zina neemt de wijk

Ontmoet Zina, een verhalenverzamelaar uit de Oosterse en de Westerse cultuur. Een Kunst en Cultuur Platform voor Zachtmoedige Confrontatie van het Dagelijkse soms Rauwe maar Wonderschone Leven. Vanaf maart woonde Zina in drie wijken van Groningen, waar zij eerst 10 dagen geadopteerd werd door Groningers. Ze woonde bij hen in huis en werd daarna hun buur. Zina maakte met de verhalen die zij met haar deelden een performance, een korte film of een expositie en uiteindelijk kwam alles samen in een theatervoorstelling. Zina neemt de wijk is een samenwerking met MJD, Toevluchtsoord, Kunstencentrum Groep en het Noord Nederlands Toneel en de wijk namen ze! Hij werd geleefd, gefietst, gelopen, bekeken, onderzocht, ontmoet, beluisterd, gezien, geproefd, ondervraagt, opgezogen, gefilmd, bewerkt en op een hele bijzondere manier weer teruggegeven aan het publiek. Karianne Henkel ging kijken.

Van begin tot eind gaat Zina neemt de wijk net even anders dan je verwacht. Het publiek komt in kleine groepjes op andere plekken de zaal in. De zaal is helemaal wit, in plaats van zwart, ook de technici! Er staat geen tribune, er staan geen stoelen. Het publiek staat in kluitjes bij elkaar en krijgt in vogelvlucht van elke acteur een korte samenvatting met een filmpje van het verblijf bij het adoptieadres. Op de witte vloer is een zwarte plattegrond getekend van de drie wijken die centraal staan in deze voorstelling. Deze wordt tijdens de voorstelling gebruikt en aangevuld en rondom het publiek, op alle muren, worden filmpjes van bewoners geprojecteerd. Lang hoeft dat publiek niet te blijven staan, er worden grote stapels matrassen naar binnen gedragen. Als gebouwen in een stad worden ze op de plattegrond gelegd en hier mag je op zitten.

Tussen het publiek vertellen, zingen, spelen en dansen de acteurs de verhalen uit de wijk. Vanaf een hoogwerker worden ze op kleine briefjes over het publiek uitgestrooid en daardoor verspreid door de hele stad. Omdat de acteurs, en de mensen over wie de verhalen gaan,, tussen het publiek zitten en het publiek elkaar goed kan zien is de voorstelling heel erg persoonlijk. Veel verhalen ontroeren en blijven na de voorstelling nog lang hangen. Bijvoorbeeld over Robin, die zowel man als vrouw is, of Cindy en Anita, die in een toevluchtsoord hebben gezeten en de oudere meneer die weer wil liefkozen. Maar er worden op de avond zelf ook verhalen uit het publiek verzameld. Een aantal keer worden mensen uit het publiek meegenomen naar een kamertje buiten de zaal, voor het publiek te zien door een glazen raam. Hier zijn zij even in gesprek met een acteur van Zina. Wanneer zij vervolgens weer in de zaal zitten worden ook hun verhalen opgenomen in de voorstelling en gedeeld met het publiek.

Door het persoonlijke, het verrassende decor, de publieksopstelling, mooie liedjes en vele verschillende verhalen is Zina neemt de wijk een hele bijzondere ervaring, die soms echter wat te lang duurde. Enkele scènes komen uit het niets, waardoor het lastig is ze in de context van de voorstelling te plaatsen. Verder is de overheersende invloed van Adelheid Roossen en George Groot duidelijk aanwezig. Hierdoor verdwijnt hier en daar de noodzaak van de aanwezigheid van de overige acteurs. Met meer verhalen vanuit de anderen was de voorstelling beter in balans geweest.

Aan het slot kan er, onder het genot van heerlijke hapjes en drankjes, met acteurs, adoptiebewoners en vooral ook met andere wijkbewoners gekletst worden. Hierdoor wordt het applaus bijna vergeten, maar gelukkig niet helemaal. En terecht, want een groot applaus heeft deze bijzondere voorstelling zeker verdiend!

Tekst: Karianne Henkel

Zina neemt de wijk is nog t/m 5 juni te zien in het NNT-theater de Machinefabriek. Voor meer informatie zie: www.nnt.nl

Lees ook:Kerstagenda: Zina neemt de Groningse wijk
Lees ook:Titia Bouwmeester wint prijs
Lees ook:Locatievoorstelling over maakbare samenleving
Lees ook:Gratis voorstellingen in nieuwe Stadsschouwburg
Lees ook:Spuigenoten zoekt laatste deelnemers kunstproject