De oorlog is al vele jaren voorbij en moet zeker niet vergeten worden. Toch vragen wij ons af of sommige mensen niet te ver doordraven. In Berlijn begon donderdag de rechtszaak die de 104-jarige Nederlandse zanger en acteur Johan Heesters heeft aangespannen tegen de Duitse publicist Volker Kühn (75). De Nederlander was volgens Duitse media zelf niet bij de zitting aanwezig; hij is in Hamburg voor een optreden.
De zaak draait om de vraag of Heesters in 1941 voor de SS-commandanten in het concentratiekamp Dachau heeft gezongen. Heesters ontkent dit al jaren en eist dat Kühn die beschuldiging, gemaakt in een boek en luisterboek, intrekt. Kühn beroept zich op een getuige die inmiddels is gestorven.
Waar gaat dit in vredesnaam over? Het is een feit dat Dachau een afgrijselijk oord was, maar wie zit er in vredesnaam op het bewijs te wachten dat een 104-jarige persoon daar zijn mond heeft opengetrokken om te zingen? Het zou wel van belang geweest zijn als deze mijnheer mensenlevens had beëindigd of zich aan martelingen had gewaagd. Maar zingen… We hebben het hier over een hoogbejaarde kunstenaar, een eveneens hoogbejaarde schrijver en een getuige die al dood is. Ik geef het de rechter te doen, als ze de rechtzaak lang genoeg aanhouden, zijn alle betrokkenen dood. Dat scheelt een hoop discussie.
Lees ook:Heesters onderbreekt theateroptredens
Lees ook:Heesters (104) triomfeert als keizer
Lees ook:Imug voor op je Iphone
Lees ook:Hoes in De Gelukkige Huisvrouw
Lees ook:Gids: vanavond Opening Night on tv