Het Over het IJ festival kan zich gelukkig prijzen met hun eerste weekend met zwoele zomeravonden. Een helder blauwe licht dat langzaam zijn kleur verliest aan de ondergaande zomer maakt het decor van Theatergroep BREEKGOED nog indrukwekkender. Zij speelt de beeldende voorstelling De dood van het woord.
De voorstelling geïnspireerd op het boek Stad der blinden van José Saramago begint langzaam. Sloom. Eerst wacht ik vol spanning af, daarna verlang ik naar iets dat gebeurt. Handelingen worden herhaald, het ritme blijft onveranderd. Mijn blik gaat naar de prachtige lucht en de vogels die ook een rol willen spelen in het slome tafereel op het uitgestrekte NDSM-terrein pal onder de bekende hijskraan. Er is genoeg te zien om de stenen speelvloer heen, waardoor BREEKGOED genoodzaakt is op te vallen. Dit lukt bij vlagen. Het industriële terrein met prachtig uitzicht op de Silodam en Westerdok trekt veel aandacht. Af en toe wordt de terugkerende handeling van het trekken aan een bus vol afval onderbroken door de vrolijke aanwezigheid van een jongen in het geel die parachute wilt springen. Rennend en schaterlachend rent hij over het terrein. Als hij verdwijnt keren we terug naar het bekende tafereel.
De symboliek achter de terugkerende handelingen zijn voorspelbaar. Mensen die door willen gaan, toekomst willen zien en daar met al hun bagage aan bouwen. Wat die toekomst is weten we niet, als we maar blijven bewegen. We zitten vast in een standaard stramien, we zitten vast in zekerheid. Als we daar uit proberen te ontsnappen, valt het vertrouwde systeem ineen en proberen we dat zo snel mogelijk weer te helen. De jongen met de lach staat symbool voor hoop. Door hem wordt de vrouw getriggerd om haar man los te laten en vrij te kunnen zijn. Iets wat uiteindelijk letterlijk wordt uitgebeeld. Een mooi beeld is het zeker, maar bijzonder nee.
Wat wel bijzonder knap is, is het geluid. Harde, soms indringende geluiden klinken alsof we in een opgesloten ruimte zitten. Ongelooflijk, terwijl deze speelplek bijzonder groot is. Op deze speelplek danst het meisje die de bus trekt prachtig, hard, rauw. Zij transformeert later in een liefelijke ballerina. In een even mooie enscenering.
BREEKGOED staat goed in het wijde terrein op het NDSM-werf met alle pracht van dien. Zonder die ruimte weet de voorstelling zich moeilijk staande te houden. De veelvoorkomende thema’s als verlangen en hoop verdienen meer aandacht en diepgang dan ze in De dood van het woord gekregen hebben.
Tekst: Inge Schouten
Gezien: 6 juli, Over ‘t IJ festival, Amsterdam
Foto: Oerol, 2013
De dood van het woord van BREEKGOED is nog tot en met 14 april op Over het IJ festival te zien. Kijk hier voor meer informatie.
Lees ook:NDSM-werf maakt alweer plaats voor volgend festival
Lees ook:Siberia: Hemel of Hel
Lees ook:Van naakte studenten en cultuur
Lees ook:Tenzij je geluk hebt
Lees ook:Festivalvoorstelling Dantons Dood eerste in tunnel Adam CS