Een gewoon gelukkig gezin: vader, moeder en drie dochters. Dan, ineens, stopt de oudste dochter Nora met haar studie en ze verdwijnt spoorloos. Een week later blijkt ze op een straathoek te zitten en te bedelen. Met om haar hals een bord met het woord ‘Goedheid’. Ze overnacht in de daklozenopvang en laat haar familie verbijsterd achter. Geen woord komt er meer over haar lippen.
De auteur Carol Shields (1935 – 2003) schreef korte verhalen, romans en gedichten. Zij wordt gerekend tot een van de belangrijkste Canadese acteurs. Unless (Tenzij) schreef ze een jaar voor haar dood in 2002. De voorstelling Tenzij je geluk hebt van het OT theater is gebaseerd op de toneelbewerking die Carol Shields maakte, in samenwerking met haar dochter Sara Cassidy.
José Kuipers speelt de rol van Rita, de moeder van Nora. Het begint met een uitstalling van haar werk als schrijfster: ‘Schrijven dat is mijn macrameeën’. Het leven van haar en haar gezin draait echter om degene die er niet meer is. Degene die buiten met een bordje ‘Goedheid’ om zit te bedelen. Het is een zoektocht naar het waarom van dat besluit? Een zoektocht die gedoemd is te mislukken. De personages worden klein, maar sterk gespeeld. Marieke de Kleine, als Nora, is verscholen in haar te grote jas met enorme bontkraag. Ze zit op een stuk karton er alleen maar te zijn. Het ontbreken van interactie maakt haar spel intrigerend. Pas als een andere bedelaar haar plaats heeft ingenomen, laat ze eindelijk iets van emoties zien. Op alle andere momenten blijven die verborgen onder die grote jas. Het blijft echter een raadsel waarom zij daar op straat is gaan zitten. De moeder daarentegen vertelt alles, laat alles zien en uiteindelijk is zij even machteloos als haar dochter. Ergens is de mogelijkheid tot contact maken verdwenen.
Tenzij je geluk hebt geeft in een inkijkje in de gebeurtenissen rondom het onbegrijpelijke keuze van de oudste dochter om op straat te gaan bedelen. Centrale figuur hierin is de moeder, die je al vertellend meeneemt in de scènes van haar (gezins)leven. Soms op het toneel zelf, soms via het grote videoscherm. Het toneelstuk wordt bijna lichtvoetig gebracht, in grote tegenspraak met het onderwerp. En dat maakt het tot een klein juweeltje. ‘Maar geluk is niet wat ik dacht dat het was. Geluk is een glasplaat die je in je hoofd meedraagt. Het vergt al je vernuft om hem heel te houden en als hij eenmaal breekt, moet je omschakelen naar een ander soort leven.’
Lees ook:Momenten van Geluk bij Omroep Flevoland
Lees ook:Met mijn vader in bed (wegens omstandigheden):Een hartverwarmend gesprek
Lees ook:Extreme Oresteia mist persoonlijkheid
Lees ook:Ongemakkelijke gesprekken
Lees ook:Dat Smoel van Susan Visser