Keefman is de 2de voorstelling van peter Vandemeulebroecke in de serie Speedprojecten bij het NNT en geïnspireerd op de gelijknamige verhalenbundel van Jan Arends. Daarin botst de hoofdpersoon voortdurend met de buitenwereld en zijn behandelend psychiaters. Het onbarmhartige verhaal lijkt weerspiegeling te zijn van Jan Arends zijn eigen leven, waarin hij jarenlange trajecten van behandeling en opnames in klinieken doorliep. Peter Vandermeulebroecke speelt Keefman, een patiënt in een psychiatrische inrichting. De voorstelling is een verwarde monoloog waarin hij, met vele herhalingen, vertelt dat zijn psychiater geen begrip voor hem heeft en hem uit de inrichting wil ontslaan.
Het theater in de machinefabriek is omgebouwd tot smoezelige, donkere kelder. Het publiek zit in plaats van in de breedte, in twee rijen verdeeld over de lengte van de zaal. Het grid, dat normaal ergens ver bovenin de zaal hangt, is naar beneden gehaald tot op hoofdhoogte. Hierdoor moet het publiek al bukkend een plaats zoeken en speelt ook Peter gebukt. Het toneel is schaars verlicht met peertjes, die Keefman op verschillende plekken aan zet, maar ook steeds weer kapot laat knallen. Op zijn pantoffels sloft hij tussen de glasscherven over het podium. De schaduwen, het knappende glas, de scherven, de kleine lampjes, de lage brede ruimte, de stenen blokken, het geluid, alles zorgt voor een desolate sfeer, wat Keefman erg spannend en interessant maakt.
Keefman wil graag geholpen worden en dan vooral aan zijn doofheid en spraakgebrek. Daarna wil hij zich namelijk ‘geheel inzetten voor de psychiatrisch gestoorde mens’. Peter Vandemeulebroecke zet een zeer verwarde Keefman neer, die zich onbegrepen en eenzaam voelt. Je vraagt je als publiek echter wel steeds af of hij echt gek is, of graag gek wil zijn? Erg mooi is scène waarin ‘koning’ Keefman op zijn zelfgemaakte troon, voor een standaard met microfoons, vertelt over het verplegend personeel, dat hem in bad doet. Hoe afschuwelijk hij dit vindt. Uit de middelste microfoon begint water te in zijn gezicht te sproeien en half proestend vertelt hij zijn verhaal.
De belofte dat Keefman een avondvullende voorstelling is, wordt niet ingelost. Na drie kwartier mag het publiek weer naar buiten. Jammer, want Vandemeulebroecke zet een interessante en vooral qua sfeer en beeld ook erg spannende en mooie Keefman neer!
Tekst: Karianne Henkel
Lees ook:Teleshopshit
Lees ook:Elf minuten in de prostitutie
Lees ook:Slachtoffer en gijzelaar ontmoeten elkaar
Lees ook:Gesprek over Oerol-voorstelling met Joeri Vos en Bastiaan Woltjer (deel 2)
Lees ook:Flamboyante sprekers en lachsalvos’s op het LOGOS festival